26 Oct Honingbijenbeet van belang binnen geneeskunde
Van honingbijen wisten we al dat ze kunnen steken. Maar nu blijkt uit nieuw onderzoek dat de kleine diertjes ook nog kunnen bijten. En het stofje dat vrijkomt bij die beet, kan in de toekomst wel eens nuttig zijn voor de mens.
Honingbijen bijten als ze last hebben van ongedierte, zoals mijten, die te klein zijn om te steken. Tijdens die beet scheiden de bijen een chemische stof af die het ongedierte verdooft. Die chemische stof zou in de toekomst ook een rol in de menselijke geneeskunde kunnen spelen als plaatselijke verdoving, suggereert de studie waarin het bijtgedrag van de honingbijen werd geanalyseerd. Dat meldt de BBC. Het soort ongedierte op de honingbijen zijn varroamijten en wasmotlarven. De varoamijt is een uitwendige parasiet die zich alleen kan voortplanten op het broednest van honingbijen. Bijen worden door deze mijten vatbaarder voor virussen, ziekten en andere ernstige aandoeningen. De wasmot vreet de honingraten van bijen aan.
Het ‘knock-out-effect’ van de chemische afscheiding, 2-heptanon, werd ontdekt door bioloog Alexandros Papachristoforou van de Aristoteles-universiteit van Thessaloniki. ‘Het is verbazingwekkend dat we ondanks al die jaren van intensief onderzoek nog steeds grote ontdekkingen doen over de fysiologie van honingbijen’, zei hij. De eerste testen suggereren dat 2-heptanon in de toekomst een alternatief kan zijn voor gevestigde behandelingen met lidocaïne, dat wordt gebruikt voor lokale verdoving. Sommige mensen reageren allergisch op lidocaïne. Mensen kunnen overigens niet gebeten worden door de honingbijen. ‘Ze hebben zulke kleine kaken, die kunnen ze alleen gebruiken tegen mijten en larven’, aldus Papachristoforou. Naast de beten van bijen spelen ook honing en bijgengif een belangrijke rol binnen de natuurlijke geneeskunde.
No Comments